21 Nisan 2009 Salı

8 Nisan 2009 Çarşamba

Sen Nerdesin

Caddeden sokaklara doğru sesler elendi,
Pencereler kapandı, kapılar sürmelendi.
Bir kömür dumanıyle tütsülendi akşamlar,
Gurbete düşmüşlerin başına çöktü damlar...
Son yolcunun gömüldü yolda son adımları,
Bekçi sert bir vuruşla kırdı kaldırımları.
Mezarda ölü gibi yalnız kaldım odamda:
Yanan alnım duvarda, sönen gözlerim camda,
Yuvamı çiçekledim, sen bir meleksin diye,
Yollarını bekledim görüneceksin diye.
Senin için kandiller tutuştu kendisinden,
Resmine sürme çektim kandillerin isinden.
Saksıda incilendi yapraklar senin için,
Söylendi gelmez diye uzaklar senin için...
Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle,
Saatler son gecemin geçti cenazesiyle,
Nihayet ben ağlarken toprağın yüzü güldü,
Sokaklardan caddeye doğru sesler döküldü...

Faruk Nafiz Çamlıbel


Mutlaka ama mutlaka, kişi ömründe Timur Selçuk'tan dinlemeli bu satırları...

1 Nisan 2009 Çarşamba

Düş'e' Yazdım

Çocukluğum, bir dut ağacının üstünde geçti.
Belki bu yüzden daha kolay örüyorum kozamı.
Daha kolay saklanıyorum
İpekten bir yumağın tam ortasına
Ve belki bu yüzden
Daha kolay kanat çırpabiliyorum
En güzel çiçeklere mevsimleri geldiğinde...
Tırtılda benim,
Kelebek de...
Koza da benim,
Dut yaprağı da...
İstersem eğer;
Gökyüzü de benim,
Kekik tarlası da...

Ayşe Buket