19 Ocak 2010 Salı

Acıktım



Hem kariyer hem çocuk yapan kadınlardan olmak istemiyorum. Kendimi doğaya vermek istiyorum. Yeşile, maviye, kahverengiye.

Sabah kalktığımda ayağımı toprağa basmak, elimi otlara sürmek ve yüzüme soğuk su çarpmak istiyorum.

Bir gün bebeğim olursa, maydanozların arasında büyüsün, domatesin dalındayken nasıl güzel koktuğunu ve salatalıkların gecenin sessizliğinde büyürken çıkardıkları çıt çıt sesini duysun, bilsin istiyorum.

Tüm bunlar olurken, ocakta çay kaynasın…

Boyum kadar mısırlarım olsun, babaanneminkiler gibi. Bir de aslanağzı çiçeklerim, rengârenk.

Taze fasulyelerimi toplayıp, ateşte pişirdiğim bir yemek yapayım. Salçasız, yalnızca domatesle, anneannem gibi.

Tahta parçalarından kurduğum bir kütüphanem olsun, okuyayım, yazayım.
Dostlarım gelsin, dostlarım olsun, gerçekten birlikte yaşayalım.

Sevdiğim, sen illa ki ol yanımda.

Ağustos böcekleri de ötsünler tüm yaz, birlikte. Müziksiz olmaz.

Kendi aldığım tek taşım olmasa da olur, dert değil.

16.01.2010

3 yorum:

∂sLI dedi ki...

Masal gibi.. Ama bu gerçekleşebilir olanlardan..

nox dedi ki...

köylü

(güzel ve anlamlı bir kelime söyledim)

Özge Sönmez dedi ki...

Evet, tam anlamıyla.

Cesarete ihtiyacım var.