İnsan öğrenir

Elbet...

Yaşadığımız herşeyden birşeyler öğreniyoruz, ben de öğreniyorum.

Dün gece bir arkadaşımın veda yazısını okurken, son 4 yılda ne kadar çok öğrendiğimi düşündüm. Ve hala da ne kadar öğrenmekte olduğumu.

Sonra, kimi zaman, yaşadığımız mutsuz anları Sezgi'ciğimle 'Bu da bir öğrenme' diye nitelendirmemizi ve kendimizi gerçekten bununla iyi hissetmemizi düşündüm. Son birkaç aydır ise,'yeter bunca öğrenme, artık bu da öğrenme diyerek kendimi avutamayacağım' sözleriyle başlayan isyanlarımızı.

İki gece önce Seval'le ( o da Seval'ciğimdir, canımdır...), insan ne zaman ve ne yaparken öğrenir yazımızla bir kez daha birşeyler öğrenirken, hafiften bu öğrenme hallerine 'gıcık' oluşumuzu... İnsan sıçarken ve saçarken de öğrenir mi yahu? Evet, öğrenir.

Öğrenmek insanı mutlu eder, beni de. Öğrenmek insanı yorar, beni de. Öğrenmek hiç farkettirmeden insanı altüst eder, bazen çok birlikte, bazense çok yalnız kılar, beni de.

İnsanın mutluluğunun içinden taşmasına neden olurken bir öğrenme, bir bakarız aynı öğrenme burun kemiğini sızlatıvermiş. Haliyle benim de...

'Hayat işte, yaşadığımız her şey  ayrı birer öğrenme' diyerek bitirmek kolay olurdu bu yazıyı ama yapmayacağım bu kez. Çünkü öyle gelmiyor içimden.

Biz 'öğrenme'yi nereye koyuyorsak hayatımızda, öyle bitsin bu yazı. İçimizden nasıl geçiyorsa.

Mecburi ortak noktamız ise, evet, insan öğrenir.

Üsküdar - İstanbul